falami podłużnymi

Encyklopedia PWN

geofiz. powierzchnia w obrębie kontynentalnej skorupy ziemskiej, występująca na głębokości ok. 10–20 km, na której następuje skok prędkości podłużnej fali sejsmicznej od wartości ok. 6 km/s do ok. 6,5 km/s i nieco więcej;

erozja

[łac. erosio ‘żłobienie’, ‘wgryzanie’],

zespół procesów powodujących żłobienie i rozcinanie powierzchni skorupy ziemskiej przez wody, lodowce i wiatr, połączone z usuwaniem powstających produktów niszczenia;

fizyka

[gr. physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],

nauka o budowie oraz właściwościach materii i działających na nią siłach;

geofizyka stosowana, geofizyka poszukiwawcza,

nauka wyodrębniona z geofizyki ogólnej, której przedmiotem zainteresowania są własności fiz. i budowa przypowierzchniowej części skorupy ziemskiej oraz zależności między właściwościami fiz. ośrodka skalnego a występowaniem w nim struktur geol. i złóż kopalin;

Gutenberga nieciągłość,

geofiz. powierzchnia we wnętrzu Ziemi, na głębokości ok. 2900 km,

jądro Ziemi,

centralna część kuli ziemskiej, o promieniu ok. 3486 km, masie ok. 185 · 10²³ kg (ok. 31,5% całkowitej masy Ziemi) i średniej gęstości ok. 10,6 g/cm³ (Ziemia — Budowa);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>